55 yıldır dedesinden kalan mirası yaşatıyor: ''Gücüm yettikçe bu mesleğe devam edeceğim''

Çorum'da saat tamirciliği yapan Selim Kazancı, dedesi ve babasından miras kalan mesleği 55 senedir sürdürerek mekanik saatleri tamir ediyor. Çorum'da yaşayan 70 yaşındaki Selim Kazancı, babasının rahatsızlanmasının ardından devraldığı saatçilik mesleğini 55 yıldır aşkla sürdürüyor.Daha önce dedesinin ve babasının yaptığı mesleği devam ettiren Kazancı, Çorum'daki dükkanında eski ve arızalanan mekanik saatleri tamir ediyor.Çırak bulamadığı için mesleği kendi sürdüren Kazancı, her gün açtığı dükkanında büyük dikkatle çalışıyor. Mesleğin artık yok olmaya yüz tuttuğunu ifade eden Kazancı, gücü yettikçe işine devam etmek istediğini söyledi.3 nesildir saatçilik mesleğiyle geçimlerini sağladıklarını söyleyen Selim Kazancı, şu ifadeleri kullandı: "Babam, dayım, amcam ve dedem, ailecek hepimiz saatçiyiz. Saatçilikle büyüdük, saatçilikle yaşadık. Yaşım 70, artık kemale erdi. Bundan sonra bizim meslek gidiyor, biz de gidiyoruz. Allah ne zamana kadar takdir ederse, gücüm yettikçe bu mesleğe devam etmeyi düşünüyorum.''''Mekanik saatlerin ömrü bitiyor ve sona yaklaştı. Bu nedenle olanlarla idare edip vaktimizi geçirmeye çalışıyoruz. Ben babamın rahatsızlığı sonrasında mecburen mesleğe başladım. Annem dükkanın anahtarlarını bana getirdi ve 'oğlum, bundan sonra ekmeğimizi sen kazanacaksın' dedi. Böylelikle saatçi oldum.''''Daha önce babama yardımcı oluyordum ama onlar amatörceydi. Fakat babam rahatsızlanınca ben de saatçi oldum. 1970'ten 2025'e, askerliğim hariç, aralıksız 55 yıl ara vermeden aynı şekilde devam ettim. Yapmış olduğum meslekte ve başka mesleklerde de zorluklar hiçbir zaman bitmez. Sürekli model değişimleri, yedek parçada değişiklikler, parça bulamama gibi sorunlar, yaptığımız tamirat işlerinde sıkıntı çıkartıyor. Artık benim mesleğim olan mekanik saatçilik bitti. Yanımda yetişecek kişi sadece antik saatlerle uğraşır, bu işten de yeteri kadar kazanç elde edemez.''"Saatlerin kendisi değişiyor, fakat yapılan işlemler ortalama aynı oluyor. Saatler iyiyse ve kaliteliyse onların tamiratını yaparken zevk alıyorum. Yalnız şimdiki tabirle uyduruk saatler olduğundan insana zevk vermiyor. 'Acaba bu tamiratını yapacağım saat elimde kalacak mı, acaba ayağa kaldırabilecek miyim?' diye tedirgin oluyorum. Mekanik saatlerin tamiri, bakımı ve sayısı azaldı. Ancak antik saatler değerli. Onların bakımı ve tamiriyle de uğraşacağını zannetmiyorum. Çünkü devir kapandı, kimsenin heves etmesine gerek kalmadı. Bu işte şu an tek başıma çalışıyorum ve yetiştireceğim kimse yok. Benim dükkanımdaki saatlerim ve parçalarım... Bunların hepsi artık ya dolaplara ya da çekmecelere girecek.''